Ongeveer 5-10% van de Nederlandse bevolking is LHBT: Lesbisch, Homo, Biseksueel of Transgender. We weten inmiddels dat homoseksualiteit geen keuze of besmettelijke ziekte is. Het is onderdeel van wie je bent. Dat betekent dat niet alleen mensen van jouw leeftijd LHBT zijn, maar ook ouderen. Stel dat je op een verpleegafdeling werkt met 30 bewoners. Een simpele rekensom laat zien dat er waarschijnlijk een tot drie bewoners LHBT zijn op jouw afdeling.
Verbaast je dat?
Tegenwoordig zijn we redelijk tolerant. We kennen het homohuwelijk, de jaarlijkse Gay Pride in Amsterdam en op de televisie is regelmatig homoseksualiteit te zien. Vroeger was dat wel anders. Men sprak niet over seksualiteit en homoseksuele gevoelens werden maatschappelijk niet geaccepteerd. Dit zorgde ervoor dat mensen met een LHBT geaardheid hierover niet spraken uit de angst buitengesloten te worden.
Veel homoseksuelen bleven vrijgezel of trouwden met iemand van het andere geslacht als dekmantel. Zij zijn nooit uit de kast gekomen of pas op een latere leeftijd uit angst voor afwijzing. LHBT ouderen (ook wel: roze ouderen) zijn vaker eenzamer dan heteroseksuele ouderen. Zij hebben te maken gehad met pesterijen, discriminatie en buitensluiting. Sommigen kiezen ervoor om ‘terug in de kast’ te gaan wanneer zij naar het verpleeghuis moeten.
Door je te informeren over het bestaan van roze ouderen, hopen we dat je ze (nog meer) (h)erkent en begeleidt waar mogelijk.